Gdy zaczęłam pierwszy tom, po kilku stronach miałam ochotę odłożyć tę lekturę: krew, tortury, duchy, wampiry i czarownice. Niemalże horror - czego nie znoszę zarówno w filmowej jak i książkowej formie. Ale jakoś się przemogłam i w zasadzie nie żałuję - okazał się to w końcu trochę taki kryminał fantasy, osadzony w realiach (lub raczej "nierealiach") XVI-wiecznej Europy. Wstrząsanej procesami heretyków, powstaniami chłopskimi, z korupcją i upadkiem obyczajów płynącymi z papieskiego Rzymu.
Główny bohater jest inkwizytorem. I mimo jego mocno dwuznacznych zasad moralnych, w końcu czytelnik zaczyna go nawet tolerować, zwłaszcza że w kolejnych tomach nieco łagodnieją jego obyczaje (albo może nam powszednieją po kilku setkach kartek lektury). Autor dość pomysłowo obmyślił sobie religię dla celów tej serii - początkowo mamy wrażenie, że to zwyczajne chrześcijaństwo, potem jednak słyszymy, że Jezus zszedł z krzyża i ukarał bezbożną Jerozolimę, a w modlitwie Ojcze Nasz słyszymy "i daj nam siłę, żebyśmy nie odpuszczali naszym winowajcom".
Lubowanie się w makabrycznych detalach w stylu horroru obniża jednak moją ogólną ocenę tej serii.
1 comment:
Poddaję się . Mamy odmienne gusty . Jak możesz lubić Malazańską księgę poległych i nie polubić Mordimera ? NO JAK ?
Post a Comment